Volgens mij bega ik nu een doodzonde door te bekennen dat ik tot vandaag dacht dat meneer Diederik Samson een heel harig persoon was. Hij is namelijk kaal. Hartstikke haarloos. Geen haar op z'n hoofd die eraan denkt om behaard te zijn.
Waarschijnlijk komt het door de associatie met Samson van Gert dat ik dacht dat politieke Samson voorzien was van een uitgemeten haardos. Als ik nou net tien jaar eerder ter wereld was gekomen, dan zou ik hier geen last van gehad hebben. Geef toe: Samson en Gert hadden hun hoogtepunt in de jaren '90. Daarvoor was Samson waarschijnlijk nog een hoopje antiek gordijnstof en lag Gert nog te rollebollen met die rode van K3. Maar ja, had het veel uitgemaakt als ik een decennium eerder geboren was? Ik denk van niet. De kans was dan groot geweest dat ik Diederik alsnog voor extreem harig had aangezien, omdat iedereen er dus lustig op los pafte met talloze pakjes Samson shag: dat is net een rolletje krullend schaamhaar.
Nou vraag ik me af hoe het kan dat zulke associaties zo hardnekkig zijn. Ik heb ze namelijk veel eerder gehad en toegegeven: ik kom er niet vanaf, hoeveel tijd er ook verstrijken mag en hoeveel andere associaties ik al gemaakt heb. Zo kan ik niet anders denken aan Dipsy van de Teletubbies, wanneer iemand bekend vreselijk 'tipsy' te zijn geweest (nog steeds zie ik dan een grote groene engerd met twee antennes op zijn hoofd voor me die een enorm glas bier achterover slaat - is het heel vreemd dat vijftien jaar later comazuipen helemaal in is?).
Vooralsnog zijn dat allemaal beelden uit onschuldige kinderseries. Maar het associëren gaat verder. Ik dacht vroeger bijvoorbeeld als kind altijd dat een auto ‘ruimtewissers’ had, in plaats van ‘ruitenwissers’. Ik stond er blijkbaar niet bij stil wat nou de werkelijke functie was van deze twee panisch zwiepende stokjes. Als mijn vader het had over ‘de ruimtewissers aanzetten’, dan zag ik altijd een ufo neerstorten op onze aarde. Niet eens zo gek: mijn vader had het universum gewist en ja, dan hebben die ufo’s niks meer om in rond te zoeven. Nu ikzelf mijn rijbewijs heb en zo nu en dan door de stromende regen een toertocht maak, betrap ik mezelf er nog regelmatig op dat ik stiekem ‘ruimtewisser’ zeg (mijn instructrice heeft het er toentertijd niet ingeramd dat het ruitenwisser was; misschien zag ze al dat het verspilde moeite was geweest omdat ik spastische uitspattingen krijg van indoctrinatie – vandaar dat ik ook niet in één keer geslaagd ben).
Na enige innerlijke speculaties, ben ik tot de conclusie gekomen dat associaties eigenlijk heel nutteloos zijn, maar juist daarom weer ontzettend nuttig worden. Dat Diederik Samson een beeld bij mij opriep van een klein hysterisch keffertje met een hoog pluizigheidsgehalte, slaat natuurlijk nergens op en is allesbehalve functioneel. Maar juist omdat deze politicus precies het tegenovergestelde is van wat ik dacht dat hij was, lijkt zijn verschijning veel makkelijker te onthouden. Misschien is dat wel wat een man als Diederik Samson bij voorbaat een grote aaibaarheidsfactor bezorgt…
